#คลังฟิคเรือเล็ก Nerd Namjoon and Mister J - 03
.
.
“เธอจะไม่ไปไหนใช่ไหม”
ผมไม่รู้หรอกว่ามิสเตอร์ถามแบบนั้นทำไม
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาถามผมรึเปล่า
สายตาของเราจับจ้องกันแต่ผมกลับรู้สึกว่าเขาไม่ได้มองผมอยู่เลย แต่ถึงกระนั้น...
ผมก็พยักหน้าเบาๆ เพื่อเป็นการตอบตกลงกับคำถามที่ได้รับมา
แม้ว่าผมจะไม่รู้เหตุผลของคำถามนั้นเลยก็ตาม
“ผมไม่ไปไหนหรอก”
สิ้นคำตอบ มิสเตอร์ก็โน้มคอให้ผมก้มลงไปรับจูบแสนหวานอีกครั้งและอีกครั้ง
เราตะล่อมจูบกันอยู่แบบนั้นอย่างไม่รู้หน่าย ริมฝีปากร้อนของอีกฝ่ายค่อยๆ กดจูบลงไปยังผิวแก้มเลื่อนมายังลำคอ
แลบเลียเบาๆ จนทำให้ผมตัวสั่นไปทั่วสรรพางค์ เรียวนิ้วสอดเข้ามาใต้สาบผ้าก่อนจะสะกิดตรงยอดอกผมเบาๆ
“ดะ... เดี๋ยวครับ...”
ผมเสียงสั่น ตัวสั่น และงุนงงไปหมด ผละตัวออกมาจากมิสเตอร์ในระยะที่ปลอดภัย
แม้จะไม่รู้ว่าตอนนี้มิสเตอร์เป็นอะไรแต่ผมก็ไม่ได้ใสซื่อมากพอที่จะไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่มิสเตอร์กำลังจะทำ
การปลุกปั่นความรู้สึกผมให้คลุ้มคลั่งเป็นสิ่งที่เขาถนัดเสมอ แต่คราวนี้...
ผมรู้ดีว่าไม่ใช่การแกล้งแหย่
“ทำไม...”
“ทำไม่ได้นะ ลืมข้อตกลงของเราเหรอครับ”
“ไม่...”
“...”
“แต่... อยากทำ...” หัวใจผมกระตุกเมื่ออีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้อีกครั้ง
แล้วรั้งให้ผมเข้าไปจูบ ริมฝีปากบางนั้นไล่เลียตั้งแต่สันกรามมายันใบหู เรียวขาเกี่ยวกระหวัดเอวสอบผมเอาไว้
ปากก็พึมพำพร่ำบอกว่าอยากทำ จะทำอยู่แบบนั้น “อยากทำ...
ทำเพื่อให้มั่นใจว่าเธอจะไม่ไปไหน...”
“...”
“เพื่อความมั่นใจ... ว่าฉันก็มีค่ามากพอที่จะได้รับอ้อมกอดเหมือนกัน”
คำพูดนั้นราวกับค้อนอันใหญ่ที่มาตีแสกหน้าคนฟัง ผมมึนงง รู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่ากำลังรู้สึกยังไง
คำพูดนั้นฟังดูยังไงมันก็เป็นการตัดพ้อ แล้วมิสเตอร์... ตัดพ้อใคร... ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ออกแต่อย่างเดียวที่คิดออกคือคนที่มิสเตอร์ตัดพ้อ
ต้องไม่ใช่ผมอย่างแน่นอน
ผมขบเม้มริมฝีปาก พยายามเก็บกลืนก้อนสะอึกไว้ลึกสุดใจแล้วค่อยๆ โน้มหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายแบบเก้ๆ
กังๆ จูบซับไปยังดวงตากวางที่มักจะสดใสแต่ตอนนี้ไม่ใช่ ซับเอาน้ำตาแห่งความเสียใจของอีกฝ่ายออกไปให้หมด
ผมดันมิสเตอร์ให้นอนลงกับเตียง คลานเข้าไปคร่อมร่างเล็กกว่าตัวเองไว้ใต้อาณัติแล้วเริ่มกดจูบหนักๆ
บนใบหน้าหวานอีกครั้ง
จมูกโด่งรั้น หน้าผาก เปลือกตา เรื่อยมายังผิวแก้ม เลื่อนไปยังลักยิ้มที่มักจะลึกบุ๋ม
สุดท้ายก็ไปหยุดที่ริมฝีปากที่เผยออ้าให้ผมตักตวงความขมปร่าของรสชาติน้ำตาและความเสียใจ
มิสเตอร์จับมือผมที่ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนให้กอบกุมที่บั้นท้ายตัวเอง
จับมือผมแล้วนำให้ทำตามในหลายๆ อย่าง
ด้วยความที่ไม่เคยทำ ผมเลยไม่รู้ว่าควรจะเริ่มหรือทำยังไง ภาพในหัวที่เคยคิดจินตนาการเอาไว้ตีกันไปหมด
ผมอยากทำอะไรหลายๆ อย่างกับร่างกายนี้ แต่กลับทำไม่ได้สักอย่างเพราะไม่รู้วิธี
ตอนนี้เลยทำได้แค่พรมจูบไปทั่วเรือนร่างที่ร้อนผะผ่าวของอีกฝ่าย ขบเม้มยอดอกและบีบเฟ้นบั้นท้ายกลมกลึงเท่านั้น
อยากล้วงมือเข้าไปใกล้อันเดอร์แวร์ตัวบาง
แต่มันก็ไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่านี้...
คิมนัมจุน ตัวใหญ่ซะเปล่า ดูหนังโป๊ก็เยอะ อ่านการ์ตูนโป๊ก็แยะ
คิดจินตนาการอะไรลามกแบบนับไม่ถ้วนแต่พอมาถึงสถานการณ์จริง กลับกลายเป็นไอ้ห่วยเสียยิ่งกว่าห่วย
คิดไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าจะทำให้อีกฝ่ายมีความสุขได้ยังไงถ้าขืนยังเป็นแบบนี้
“หยุดก่อน...”
เหมือนหัวใจโดนกระตุก เมื่อมิสเตอร์จับไหล่ผมเอาไว้ คราวนี้อยากจะร้องไห้จริงๆ
เมื่อตัวเองทำให้มิสเตอร์พอใจไม่ได้
แต่สิ่งที่ไม่ได้คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อมิสเตอร์พลิกตัวกลับ ดันผมไว้กับพนักเตียงส่วนตัวเองก็เลื่อนตัวลงต่ำ...
เฮ้ย!!???
ผมตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อมิสเตอร์พยายามจะถอดกางเกงผมออกไป
แต่คงเพราะความเมาเลยแกะกระดุมยีนส์ที่ผมใส่ไม่ได้สักที ฝ่ามือฟาดเพี้ยะลงบนหน้าอกผมแรงๆ
ใบหน้าที่เคยเปื้อนคราบน้ำตาตอนนี้มุ่ยหนักเหมือนคนเอาแต่ใจที่ไม่ได้ดั่งใจ
“ถอดสิ!”
“เอ่อ... ใจ... เย็นครับมิสเตอร์...”
“ถอด!” คราวนี้มิสเตอร์ฟาดแขนผมแรงๆ
จนต้องรีบถอดกางเกงทิ้งไปจากตอนแรกที่เก้ๆ กังๆ ชักช้าอืดอาดยืดยาด แต่ความตกใจก็ยังมีความตกใจยิ่งกว่าเมื่อมือที่ฟาดผมเมื่อครู่คว้าหมับเข้าที่ส่วนกลางที่ชูชันแล้วเริ่มรูดรั้งไปมาจนผมต้องเกร็งตัว
จิกผ้าปูที่นอนแน่น “ดูไว้”
อีกฝ่ายพูดเสียงกระเส่า กดจูบบนริมฝีปากผมเบาๆ
“แล้วอย่าไปทำแบบนี้กับใคร”
“...”
“ทำกับฉันได้คนเดียว”
“หะ... เฮ้ย!?”
ตาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้าเมื่อมิสเตอร์เคลื่อนตัวลงต่ำแล้วกอบกุมเอาส่วนแข็งขืนไว้ในโพรงปาก
ราวกับอวัยวะในท้องถูกคว้านออกไปหมดจนวูบโหวง ผมเบิกตาโพลง ยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อไม่ให้เกิดเสียงน่าอาย
ความรู้สึกที่ได้รับตอนนี้มันยิ่งกว่าสิ่งที่ผมเคยคิดจินตนาการเป็นไหนๆ
ยิ่งกว่าฝัน ยิ่งกว่าทุกอย่าง
มิสเตอร์กำลังใช้ปากอุ่นร้อน และลิ้นนุ่มหยุ่นนั้นสำเร็จความใคร่ให้กับผม
“มิส... มิสเตอร์... ออกไปก่อน... แฮ่ก... ผมใกล้...”
คงเพราะนี่เป็นครั้งแรก ผมเลยเสร็จไวกว่าที่คิด ของเหลวสีขาวขุ่นอุ่นร้อนทะลักออกมาแต่มิสเตอร์ก็ถอนตัวออกมาทันท่วงที
บางส่วนกระเด็นโดนผิวหน้าผมเลยรีบละล่ำละลักเช็ดออกให้แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหน้าบอกไม่เป็นไรก่อนจะดึงให้ผมมาคร่อมร่างไว้แทน
“รู้สึกยังไง”
“อะ... อะไรนะครับ...”
“ตอนนี้ รู้สึกยังไง อยากได้อีกรึเปล่า” ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
เกร็งตัวไปหมดเมื่อมิสเตอร์จับมือผมลากผ่านไปตามผิวกายขณะสบตากันในความมืดไม่ห่าง
ท้ายที่สุด มือหนานั้นหยุดอยู่ตรงส่วนกลางของมิสเตอร์ที่แข็งขืนขึ้นมาเช่นกัน
ผมลังเล... ไม่กล้าตอบอะไร แต่มิสเตอร์กลับเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบกระปุกอะไรสักอย่างออกมาเปิดแล้วจับนิ้วผมจุ่มลงไป
“ใช้เบิกทาง”
“ฮะ...”
“เร็ว”
ความวูบวาบอยากรู้อยากเห็นที่มีก่อนหน้านี้ค่อยๆ หายไปและถูกแทนที่ด้วยความฉงนสงสัยแทน
ผมรู้ดีว่าตัวเองคงไม่ใช่ผู้ชายคนแรกของมิสเตอร์ แต่ผม... ก็ไม่แน่ใจว่ามันจำเป็นเหรอที่ต้องพกเจลหล่อลื่นกระปุกใหญ่ขนาดนี้ไว้ในห้อง
ผมไม่อยากคิดอะไรมากแต่คล้ายว่าอีกฝ่ายได้ใช้มันตลอด
แม้จะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่สุดท้ายผมก็ค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางเล็กของอีกฝ่ายตามการชักจูง
กามารมณ์โหมซัดสาดใส่ผมอีกหนเมื่อภายในอุ่นร้อนนั้นทำให้ผมแทบทนไม่ไหวเมื่อไปว่ามันตอดรัดยิ่งกว่าในความฝัน
และเสียงครางหวานของอีกฝ่ายมันเด่นชัดในระยะประชิด
มิสเตอร์จับมือผมนำในทุกสิ่ง สอนผมทำในทุกอย่าง และผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย
เขาให้ทำอะไรก็ทำตามนั้น กดจูบ ขบเม้มไปทั่วเรือนร่างแบบเก้ๆ กังๆ และผ่อนแรงทุกครั้งเพราะกลัวอีกฝ่ายจะเจ็บ
“ไม่เป็นไร... รู้สึกยังไง ก็ทำยังงั้น”
เขาวาดแขนรอบคอผม กระซิบเสียงเบา ขณะที่ผมกำลังพยายามสอดใส่ความใหญ่โตเข้าไปในช่องทางที่คับแน่นมากกว่าที่คิด
ความซาบซ่านแล่นปราบไปทุกกระเบียด ผมส่งเสียงออกมาบ่อยครั้ง เผลออ้าปากงับลาดไหล่เนียนของอีกฝ่ายหลายหนเมื่อมิสเตอร์พยายามช่วยให้ผมขยับได้อย่างถนัดถนี่
คล้ายจะสุขกาย แต่ภายในใจผมกลับเต็มไปด้วยคำถาม
ความเจนจัดของมิสเตอร์ไม่ได้ทำให้ผมตะขิดตะขวางเท่ากับคำพูดและน้ำตาของเขาที่กลับมาไหลบ่าอีกหน
ทุกครั้งที่ผมโถมน้ำหนักลงไป เขากอดผมไว้และพูดอะไรบางอย่างที่ผมไม่เข้าใจ
‘ทิ้งฉันทำไม’
‘ไม่ไปได้ไหม’
‘อย่าทิ้งฉันไปได้ไหม’
เขาพร่ำพูดแบบนั้น... ทั้งๆ ที่ผม... ไม่เคยคิดจะทิ้งเขาไปไหนเลย
ก่อนหน้านี้มิสเตอร์เคยพูดเอาไว้
‘ถ้าคนเรามีเซ็กเพราะความใคร่
เราจะมีความสุขเพราะได้ปลดปล่อย แต่ถ้าเมื่อไรที่เรามีเซ็กด้วยหัวใจ...
ใช้ความรัก... เราจะมีความสุขเพราะรู้สึกเหมือนถูกเติมเต็ม’
ผมจำในสิ่งที่มิสเตอร์พูดได้แม่น และเฝ้าถามตัวเองว่าถ้าในวันที่ผมได้มีเซ็กกับมิสเตอร์จริงๆ
ผมจะรู้สึกแบบไหน จะโล่งใจเพราะได้ปลดปล่อย หรือเต็มตื้นเพราะหัวใจถูกเติมเต็ม
แต่มันแปลก... เพราะในตอนนี้ผมกลับรู้สึกต่างออกไป
มิสเตอร์ครับ... ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเสียใจ
แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็รู้สึกเหมือนกำลังถูกเติมเต็มใจที่เสียไปเลยครับ
สิ่งที่ผมกำลังรู้สึกกับคุณอยู่ตอนนี้ ผมเรียกมันว่ารักได้แล้วใช่ไหม?
ได้แล้วใช่ไหมครับ?
ผมรักคุณแล้วใช่ไหม?
มิสเตอร์...
กลับไปอ่านเรื่องหลักด้วยนะจ๊ะ
#คลังฟิคเรือเล็ก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น