#เสพติดชูก้า 11 - บำบัด

             

               .




               .

เสียงเฉอะแฉะของการบดเบียดกันของสองริมฝีปากดังแข่งกับเข็มนาฬิกา คล้ายนับถอยหลังว่าความอดทนของคิมซอกจินจะหมดลงเมื่อไร แต่จนแล้วจนรอดก็ทนไม่ไหว... มือหนาประคองบั้นท้ายของอีกฝ่ายแล้วอุ้มไปทิ้งลงบนโซฟา ปากยังคงไม่ละออกจากกันราวกับโหยหาสัมผัสนี้มานานแสนนาน

ใช่... ซอกจินรอเวลานี้มาเนิ่นนาน

เมื่อก่อน เคยทำได้แค่จูบเบาๆ ที่มือแต่ตอนนี้ถูกเสนอให้ทำมากกว่านั้น ขั้นสุดของการแอบมองอยู่ห่างๆ คือได้ครอบครองและ ณ เวลานี้ ความใฝ่ฝันนั้นกำลังจะเป็นจริง

ยอดพีรมิด... กำลังนอนอยู่ใต้ร่างของเขา

ร่างขาวเผือดช่วงล่างเปลือยเปล่าพร้อมใบหน้าและกระจับปากแดงก่ำ ดวงตาเรียวรีนั้นหรี่ปรือราวกับกำลังเชิญชวน เสื้อตัวใหญ่ดูเกะกะเกินไปจนต้องถอดออก

ขาวจนตาแทบพร่า หน้ามืดตามัวจนต้องรั้งเอาร่างเล็กกว่าให้เกี่ยวกระหวัดขาไว้ที่เอวสอบ เมื่อไม่อาจต้านทานความต้องการไหว ซอกจินโน้มหน้าลงไปกดจูบที่ริมฝีปาก สูดดมกลิ่นหอมจากผิวแก้ม เคลื่อนไปลิ้มรสใบหู ไล่ลงมาที่ซอกคอ

จะจูบตรงไหนก็ได้ ขบกัดยังไงก็ได้

ทำอะไรด้วยก็ได้...

“อ่ะ...” ชูก้าส่งเสียงเบา ตกใจเมื่อซอกจินเคลื่อนตัวลงต่ำ ใช้ฟันงับยอดอกสีฉ่ำเต่งตึง มือหนาทั้งสองข้างบีบเฟ้นบั้นท้ายกลมกลึงเปลือยเปล่า ริมฝีปากอิ่มเคลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ ในทุกกระเบียดที่เรียวลิ้นลากผ่านต้องฝากรอยแดงเอาไว้ เลียไล้ ขบกัดคล้ายอยากจะกลืนกิน

อา... ชูก้า... ชูก้าของเขา อร่อยเหมือนที่คิดจินตนาการไว้ไม่มีผิด

คนตัวเล็กกว่าถูกจัดแจงให้นั่งพิงพนักโซฟาแม้ว่าตอนนี้ร่างกายจะอ่อนปวกเปียก เรียวขาพาดผ่านช่วงไหล่กว้างของคนที่อยู่ต่ำกว่า ซอกจินยังไม่หยุดเลียลิ้มชิมรสชาติอีกฝ่าย ดูดดุนไปยังผิวกายขาวจนขึ้นสีกุหลาบแทบทั้งตัวแม้แต่ต้นขาที่ใกล้จุดหมิ่นเหม่ที่แข็งขืนขึ้นมาอีกรอบ

ไม่เว้นแม้แต่ช่องทางสีหวาน ที่กดจูบลงไปแบบไม่ลังเลก่อนจะแลบเลียให้ชุ่มฉ่ำท่ามกลางชูก้าที่บิดเร่าร่างกายเพราะความซ่าบซ่าน

“อืม... เจ็บ...” พึมพำเสียงเบาเมื่อซอกจินเริ่มสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางเล็กเพียงหนึ่งนิ้ว อีกฝ่ายชะงัก เงยหน้ามองชูก้าที่หน้านิ่วคิ้วขมวดก่อนจะเอื้อมตัวขึ้นไปกดจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากคล้ายจะปลอบประโลมเพราะรู้ว่าหนทางข้างหน้ามันคงรุนแรงเกินไปสำหรับคนที่เจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก

“ขอโทษครับ ผมจะทำเบาๆ” พูดออกไปอย่างนั้นแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีทางทำได้ ตามนิสัยของจิตแพทย์ที่ต้องทำให้ผู้คนสบายใจเพราะตอนนี้เขาเริ่มสอดนิ้วที่สองเข้าไปแล้ว การทำให้ช่องทางนั้นขยายเพื่อพร้อมรับอะไรที่ใหญ่ยิ่งกว่านิ้วมันคือความใจดีที่เขามีให้ชูก้า

เรียกร้องเอง อยากให้เขาทำเองแล้วจะมางอแงทีหลังไม่ได้หรอก

เพราะเขาจะไม่หยุด ไม่มีทางหยุด

หยุดไม่ได้แล้ว

“อึก... มัน... มันเจ็บ...”

ประท้วงขึ้นมาอีกครั้งเมื่อซอกจินขยับนิ้วมากขึ้น เตรียมแทรกนิ้วที่สาม “อย่าเกร็งครับ”

“ไม่... ไม่ไหว... มันเจ็...” มือข้างที่ว่างรั้งบั้นท้ายของชูก้าที่จะขยับตัวหนีเอาไว้ คิ้วหนาขมวดมุ่นคล้ายไม่พอใจ สบสายตากับชูก้าด้วยความขุ่นเคือง

“ผมไม่ให้คุณหนีนะ” ยื่นคำขาดเสียงเข้มก่อนจะลุกขึ้นจับชูก้าคุกเข่า นิ้วยังไม่ละออกจากช่องทางเล็ก มืออีกข้างกอบกุมส่วนกลางที่ชูชันของอีกฝ่ายเอาไว้แล้วเริ่มนวดคลึงให้คลายความเจ็บจากด้านหลัง และเหมือนจะได้ผลเมื่อคนถูกกระทำครางกระเส่าซบหน้าลงไปกับหมอนใบใหญ่เพื่อกักเก็บเสียงน่าอายแต่ซอกจินกลับโน้มตัวไปดึงมันออก

เขาอยากได้ยิน... อยากฟังเสียงน่าอายที่เกิดจากเขา

“ดังๆ ครับ” กระซิบข้างหู ขบเบาๆ เพื่อเพิ่มความวาบหวิว ได้ยินมาว่าพวกนักร้องจะมีประสาทหูดีกว่าคนอาชีพอื่น เพราะงั้นจุดรวมความรู้สึกก็จะอยู่ตรงนี้ แน่นอนว่าชูก้าตัวสั่นไหวไม่รู้ว่าเพราะส่วนหลังที่ถูกกระตุ้น ส่วนหน้าที่คล้ายจะปลดปล่อยอยู่รอมร่อหรือเพราะใบหูที่โดนหลอกล้อกันแน่

“อื้อ...”

“ดังอีกครับ” ว่าแล้วก็ไล้จมูกไปตามซอกคอขาวอีกครั้ง อ้าปากงับลาดไหล่เนียน ขบกัดจนขึ้นรอยแดงไม่ต่างจากจุดอื่น มือข้างที่กอบกุมส่วนแข็งขืนของชูก้าเอาไว้ก็ขยับไปมาจนส่วนปลายมีน้ำสีใสหลั่งไหลออกมาเรื่อยๆ ถึงได้หยุดมือเพราะรู้ว่าจะทำให้อีกฝ่ายทรมานและร้องขอมากกว่าเดิม

แต่ตอนนี้ คนที่จะทรมานน่าจะเป็นคิมซอกจินซะมากกว่า

แผ่นหลังขาวผ่อง ก้นกลมที่อยู่ตรงหน้า ทุกสิ่งอย่างในสายตาทำให้เขาขาดความยับยั้งชั่งใจใดๆ ก็อยากจะอ่อนโยนให้ได้มากที่สุด แต่ความเป็นมินชูก้าบังคับให้เขาต้องรุนแรง

รอมาตั้งนาน เขาเฝ้ารอมาตั้งนาน

และจะไม่ปล่อยเวลาให้เลยผ่านอีกต่อไปแล้ว

ซอกจินดึงกางเกงตัวเองลงมา ถอนนิ้วออกจากช่องทางเล็กก่อนจะคว้าเอาส่วนกลางที่ขึงขังทาบไปกับบั้นท้ายอีกฝ่าย เสียดสีมันไปมาเหมือนอยากให้ชูก้าทำใจว่าต่อไปนี้จะเป็นของจริง

“อย่าเกร็งนะครับ” โน้มตัวลงไปกระซิบอีกรอบ กดจูบบนแก้มเนียนอีกหน มือก็ค่อยๆ กดความใหญ่โตของตนเองลงไป...

!!!

มินชูก้าสะดุ้งเฮือกใหญ่ เผลอส่งเสียงออกมาพร้อมกับขยับตัวหนีแต่ก็โดนคิมซอกจินรั้งเอาไว้ พยายามสอดใส่ส่วนแข็งขืนลงไป มือหนาก็นวดเค้นบั้นท้ายให้คลายความเกร็งจนก้นขาวๆ เต็มไปด้วยรอยแดง ซอกจินนิ่วหน้าเมื่อความคับมันบีบรัดจนเขาแทบขยับไม่ได้แต่ก็ไม่อาจถอนตัวเพราะโดนความคับแน่นนั้นดูดกลืนไว้เช่นกัน

อา... ชูก้า... ชูก้าของเขา

เขากำลังอยู่ในตัวชูก้า ชูก้ากำลังโอบรัดเขาอยู่

ไม่มีอะไรจะสุขสมมากไปกว่านี้อีกแล้ว

ไม่มีอีกแล้ว

“เจ็... เจ็บ...” แม้ชูก้าจะเอ่ยท้วง พยายามขืนตัวหนีแต่ซอกจินก็ยังไม่หยุด กัดฟันกรอดและพยายามฝืนตัวเองเข้าไป ไม่หยุดแม้อีกฝ่ายจะมีเลือดออกมา “เจ็บ!”

เมื่อคนใต้อาณัติโวยวาย ซอกจินเอื้อมมือไปปิดปากเอาไว้ “เดี๋ยวก็หายครับ”

“อ๊ะ!!”

หวีดเสียงหลงเมื่อโดนยกขึ้นนั่ง ความใหญ่โตที่เคยใส่เข้าไปอย่างยากลำบากตอนนี้ถูกกลืนเข้าไปจนสุด ซอกจินครางเสียงต่ำด้วยความพอใจต่างจากชูก้าที่นิ่วหน้าเพราะพยายามกลั้นน้ำตา

เจ็บ... เจ็บยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด

จุก... จุกเกินกว่าจะหายใจ

ตอนใช้ปากให้ก็รู้ว่าใหญ่ แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้

“อย่า... อย่าเพิ่งขยับ...”

“ทำไมล่ะครับ” ถามเสียงแผ่วขณะไล้จมูกไปกับลำคอของคนที่นั่งอยู่บนตัก พรมจูบลงบนต้นคอและแผ่นหลังไม่ห่าง มือก็ไม่หยุดฟอนเฟ้นก้นงอนและช่วงเอวเพื่อหวังว่าจะคลายความเจ็บปวด ก่อนจะค่อยๆ จับชูก้าให้นอนลงบนโซฟาทั้งๆ ที่ช่วงล่างยังเชื่อมต่อกันอยู่

อยากขยับใจจะขาด อยากปลดปล่อยใจจะขาด อยากกระทำย่ำยีใจจะขาด

อยากทำให้ชูก้าครวญครางเยอะๆ ร้องขอเยอะๆ ต้องการเขาเยอะๆ

ริมฝีปากอิ่มประทับรอยรักสีกุหลาบทั่วหน้าอกอีกฝ่ายไม่หยุด สะโพกก็ค่อยๆ ขยับเข้าออกในจังหวะเนิบนาบเพื่อให้ชูก้าชินชาและดูเหมือนว่าจะเริ่มชาชินเมื่อเริ่มส่งเสียงครวญครางเพราะความซาบซ่านไม่ใช่เพราะความเจ็บเสียด

“คุณเป็นคนอยากทำเองนะ”

“อา... แต่ก็อย่ารุนแรง... ได้ไหมล่ะ... อ่ะ”

ได้ยินแบบนั้น ซอกจินก็ยิ้มกริ่ม สอดแขนเข้าไปใต้ร่างคนตัวเล็กกว่าก่อนจะยกขึ้นมาให้ทับบนหน้าตัก ชูก้าขบริมฝีปากแน่นเมื่อความใหญ่โตภายในสะกิดจุดกระสันมากกว่าเดิม “งั้นจัดการเลยครับ”

“ฮะ?”

ซอกจินยกยิ้ม สบตากับชูก้าที่ประจันหน้ากันอยู่ในท่าทางที่โคตรจะหน้าอาย จะหนีก็ไม่ได้เพราะอีกฝ่ายโอบเอวไว้แน่นแถมยังแกล้งเขาด้วยการขยับไปมาไม่หยุด

“อยากได้แบบไหนล่ะครับ ขยับเองเลย”

ได้ยินแบบนั้นใบหน้าก็แดงซ่านมากกว่าเดิม ขบเม้มริมฝีปากคล้ายไม่รู้จะทำยังไงในสถานการ์แบบนี้ ถ้าไม่ทำอารมณ์ก็จะค้าง แต่ถ้าทำ... มันก็จะดูน่าอาย และดูเหมือนซอกจินจะรู้ว่าชูก้าคิดอะไรเลยเริ่มยกสะโพกอีกฝ่ายขึ้นแล้วขยับด้วยตัวเอง

“อ่ะ... ซอก...”

“ผมนำ คุณตาม”

ชูก้าขบกราม เผลอส่งเสียงน่าอายบ่อยครั้งเพราะจังหวะของคนตรงหน้า ความอุ่นร้อนในตัวทำเขาแทบบ้าเมื่อกระแทกกระทั้นไปโดนจุดกระสัน ไหนจะยังส่วนแข็งขืนของเขาที่ชูชันจนน้ำสีใสล้นปริ่ม อา... ไม่ไหว... ต้องทำให้จบก่อนจะทรมานไปมากกว่านี้

ไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกจากต้องขยับไปตามเกมส์

ซอกจินยิ้มกริ่มมากกว่าเดิม โอบกอดชูก้าเข้ามาในอ้อมแขนยิ่งกว่าเดิม ส่งเสียงครวญครางดังประสานเมื่อโดนอีกฝ่ายขบเม้มเข้าที่ช่วงไหล่ เรียวเล็บจิกลงไปยังบนแผ่นหลังผ่านเนื้อผ้าจนน่าจะเป็นรอยถลอก

คิ้วหนาขมวดมุ่น เมื่อเริ่มจะถึงฝั่งเลยจับอีกฝ่ายนอนลงและเร่งจังหวะด้วยตนเอง ไม่สนว่าจะรุนแรงแค่ไหน ไม่แคร์ว่าอีกฝ่ายจะข่วนหลังตัวเองมากเท่าไร ชูก้าสะดุ้งเฮือกใหญ่เมื่อรู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นร้อนที่คุกรุ่นภายในช่องท้องพร้อมกับอีกคนที่เคลื่อนสะโพกด้วยจังหวะเนิบนาบ หายใจหอบหนักก่อนจะซบหน้าลงกับแผ่นอกของเขา

แต่คงเพราะชูก้าเพิ่งจะปลดปล่อยไปครั้งนี้เลยนานกว่าที่คิด ซอกจินค่อยๆ ถอนตัวออกมาพร้อมของเหลวสีขุ่น ริมฝีปากยังคงไม่หยุดพรมจูบไปทั่วตัวอีกฝ่ายด้วยความหลงไหลแบบไม่มีที่สิ้นสุดแถมยังต่ำลงเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงจุดอ่อนไหวที่แข็งขืน

!!!

สะดุ้งตกใจเมื่อซอกจินใช้โพรงปากครอบครองมันเอาไว้ ดวงตาเรียวรีเบิกโพลงก่อนจะค่อยๆ หรี่ปรือเมื่อเรียวลิ้นร้อนของอีกฝ่ายเกี่ยวกระหวัดอย่างรู้งาน คล้ายคนกระหายน้ำที่ไม่รู้จักพอ เมื่อได้โอกาสตักตวงก็ไม่มีทางจะปล่อยโอกาสให้หลุดมือ เมื่อชูก้าจะถึงจุดสูงสุดก็ประวิงเวลา ไม่สนแม้ว่าอีกฝ่ายจะจิกทึ้งกลุ่มผมเขาเพราะความทรมานมากเท่าไร

อยากดูดดุน อยากกลืนกินให้สาสมกับเวลาที่เขาต้องเสียไป

ชูก้าของเขา... คนของเขา

คนของคิมซอกจิน

และเมื่อชูก้าทนไม่ไหวอีกต่อไป ความหวานก็ไหลทะลักออกมา และซอกจินก็กลืนกินมันเข้าไปจนหมดแบบไม่ให้เหลือแม้แต่หยาดหยดเดียว คนตัวขาวหายใจหอบเมื่อได้ปลดปล่อยเป็นถึงสองครั้งในวันนี้ แต่พักหายใจได้ไม่ทันไรก็โดนคนตัวใหญ่โอบอุ้มขึ้นมาแต่เขาเองก็เหนื่อยล้าจนกว่าจะโวยวายใดๆ

ชูก้าหลับตาพริ้ม ซบหน้าลงกับช่วงไหล่ของอีกฝ่ายด้วยความเหนื่อยอ่อน

ตอนนี้ คล้ายความเครียดทั้งหมดถูกปลดปล่อยออกไป เหลือไว้เพียงความสบายใจเมื่อได้อยู่ในอ้อมอกอบอุ่น ซอกจินยิ้มบาง ก้มลงประทับจูบลงบนหน้าผากชื้นเหงื่อของคนในอ้อมกอด ก่อนจะพาอีกฝ่ายเข้าห้องน้ำไป...

เชื่อเถอะว่าถ้ามินชูก้าติดยา คิมซอกจินก็คงเสพติดชูก้าจนโอเวอร์โดสแล้วแน่ๆ

.

.

TO BE CONTINUE...

#เสพติดชูก้า