#จุนเจสตอรี่ ตอนที่ 7 : เรื่องคืนนั้นก็คิดซะว่าฝันไป... ไม่เป็นไร ลองใหม่ก็แล้วกัน
. . . ตึง ! ผมดันไอ้เจกระแทกรถพร้อมบดปากจูบเหมือนคนที่หลงอยู่ในทะเลทรายแล้วกระหายน้ำ ตักตวงความหวานจากคนที่พยายามเบือนหน้าหาอากาศหายใจ “อืม... ไอ้... ไอ้เชี่ยจุน... เดี๋ยวมีคนเห็น...” “ไม่มีใครเห็น” สิ้นคำ ผมก็เปิดประตูเบาะหลังแล้วผลักมันเข้าไป ก่อนจะโถมตัวตามลงไปบดขยี้ริมฝีปากซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตะกรุมตะกรามเหมือนคนอดอยากปากแห้งมานานทั้งที่เมื่อวานกูเพิ่งจะจัดเด็กไป แต่ไม่เหมือนกัน... ไม่มีใครเหมือนมัน ไม่มีใครทำให้ผมเลือดเดือดได้เท่าไอ้เชี่ยเจ ริมฝีปากหนาลากผ่านลำคอ สูดกลิ่นกายเอกลักษณ์ที่แม้วันนั้นผมจะเมาแต่เสือกจำได้แม่น ผมปลดกระดุมเสื้อมันออกแล้วซุกไซร้ไล่เลียงเรียวลิ้นไปตามผิวเนื้อ ละเลงรัวที่ยอดอกชูชันที่มันแอ่นรับสัมผัส มือก็บีบเฟ้นบั้นท้ายก่อนจะถอดกางเกงมันออกไปอย่างรวดเร็ว “โอ๊ย... กัดหาพ่อง...” “ก็น่ากิน” ตอบไปอย่างที่ใจคิดก่อนจะไล่ขบเม้มไปทั่วทั้งช่วงบนที่เปลือยเปล่า ผิวสีน้ำผึ้งดูเนียนละเอียดแม้กระทั่งในความมืด คือก่อนหน้านี้ผมกินเบียร์แค่ไม