#จุนเจสตอรี่ ตอนที่ 7 : เรื่องคืนนั้นก็คิดซะว่าฝันไป... ไม่เป็นไร ลองใหม่ก็แล้วกัน
. . . ตึง ! ผมดันไอ้เจกระแทกรถพร้อมบดปากจูบเหมือนคนที่หลงอยู่ในทะเลทรายแล้วกระหายน้ำ ตักตวงความหวานจากคนที่พยายามเบือนหน้าหาอากาศหายใจ “อืม... ไอ้... ไอ้เชี่ยจุน... เดี๋ยวมีคนเห็น...” “ไม่มีใครเห็น” สิ้นคำ ผมก็เปิดประตูเบาะหลังแล้วผลักมันเข้าไป ก่อนจะโถมตัวตามลงไปบดขยี้ริมฝีปากซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตะกรุมตะกรามเหมือนคนอดอยากปากแห้งมานานทั้งที่เมื่อวานกูเพิ่งจะจัดเด็กไป แต่ไม่เหมือนกัน... ไม่มีใครเหมือนมัน ไม่มีใครทำให้ผมเลือดเดือดได้เท่าไอ้เชี่ยเจ ริมฝีปากหนาลากผ่านลำคอ สูดกลิ่นกายเอกลักษณ์ที่แม้วันนั้นผมจะเมาแต่เสือกจำได้แม่น ผมปลดกระดุมเสื้อมันออกแล้วซุกไซร้ไล่เล...